Martena, Sanne (2023) Duurzame inzetbaarheid van zestigplussers: het belang van gezondheid. Master thesis, Sociology.
|
Text
Duurzame inzetbaarheid van zestigplussers _Masterscriptie_Sanne Martena_S3465462.pdf Download (628kB) | Preview |
Abstract
Politici en beleidsmakers zien vergrijzing vooral als een economisch probleem: steeds meer mensen maken aanspraak op een AOW-uitkering, de gezondheidskosten zullen stijgen (Van Dalen et al., 2012) en er bestaat krapte op de arbeidsmarkt, waardoor oudere werkenden ook steeds langer moeten doorwerken om de verzorgingsstaat in balans te houden (Schippers, 2012). Werkgeversbeleid gericht op een Leven Lang Ontwikkelen wordt vaak aangedragen als de oplossing voor deze vergrijzingsproblematiek, maar de meerderheid van de oudere werknemers oppert zelf niet om door te ontwikkelen (Waterval, 2020) en zij vinden het investeren in scholing vaak niet belangrijk voor hun inzetbaarheid (Post, 2019). Om meer inzicht te krijgen in de perspectieven van oudere werknemers zelf op hun laatste werkjaren tot aan het pensioen interview ik vijftien werknemers van 60 jaar en ouder overwegend werkzaam in de metaalsector. Uit de resultaten blijkt dat oudere werknemers op basis van hun perspectieven op de laatste werkjaren tot aan het pensioen kunnen worden ingedeeld in drie groepen van enthousiastelingen, volhouders en vermoeiden. Oudere werknemers met een slechte gezondheid hebben slechtere perspectieven op werk, terwijl enthousiastelingen geen gezondheidsproblemen ervaren. Opvallend hierbij is dat dat nuttig en plezierig werk werkt als een buffer voor gezondheidsproblemen. Verder blijkt dat vermoeiden, vanwege hun moeite met digitalisering, slechtere perspectieven hebben op de laatste werkjaren tot aan het pensioen, terwijl enthousiastelingen en volhouders, doordat zij wel digitaal vaardig zijn, betere perspectieven hebben op de laatste werkjaren tot aan het pensioen. Daarnaast ervaren vermoeiden vanwege een slechtere gezondheid meer moeite met nieuwe en complexe taken, waardoor het mogelijk is dat zij hierdoor ook meer moeite ervaren met de digitalisering. Verder blijkt dat oudere werknemers geen behoefte meer hebben aan bijscholing voor het verhogen van hun duurzame inzetbaarheid. Echter, dit is paradoxaal, omdat vermoeiden hun werk niet goed meer volhouden, maar ook geen bijscholing willen volgen om dit te verbeteren, terwijl het doel van bijscholing is dat het huidige werk beter kan worden uitgevoerd. Een mogelijke verklaring hiervoor is dat vermoeiden de inspanning van het volgen van een scholing als te hoog ervaren. Werkgevers en de overheid kunnen oudere werknemers daarom beter meer autonomie geven om hun bestaande kennis en ervaring in te zetten, in plaats van te investeren in een Leven Lang Ontwikkelen. Daarnaast is het van belang om de dialoog tussen de oudere werknemer en de leidinggevende of hrm’er te starten, om te bespreken wat de behoeften zijn van oudere werknemers rekening houdend met gezondheidsoverwegingen.
| Item Type: | Thesis (Master) |
|---|---|
| Supervisor name: | Wielers, R.J.J. and Been, W.M. |
| Degree programme: | Sociology |
| Differentiation route: | Sociologie van Arbeid, Levensloop & Organisatie [Master Sociology] |
| Date Deposited: | 27 Jan 2023 14:40 |
| Last Modified: | 27 Jan 2023 14:40 |
| URI: | http://gmwpublic.studenttheses.ub.rug.nl/id/eprint/1596 |
Actions (login required)
 |
View Item |