Javascript must be enabled for the correct page display

De behandelduur van zedendelinquenten binnen de tbs: een vergelijking met niet-zedendelinquenten en de rol van het antisociale netwerk.

Kuiper, Menke (2024) De behandelduur van zedendelinquenten binnen de tbs: een vergelijking met niet-zedendelinquenten en de rol van het antisociale netwerk. Bachelor thesis, Sociology.

[img]
Preview
Text
EindversieKuiperMenkes4827155BAW2024M6pdf.pdf

Download (10MB) | Preview

Abstract

Zedendelinquenten ervaren stigmatisering en sociale uitsluiting in de maatschappij vanwege de onrust die ze veroorzaken (Lehmann et al., 2020). Deze isolatie heeft negatieve gevolgen, zoals het ontbreken van een pro sociaal netwerk dat een beschermende rol kan bieden bij het beheersen van seksueel gedrag (Van der Horst et al., 2012). In plaats daarvan bouwen ze vaak een negatief netwerk op met gelijkgestemden. Gezien de toename van het aantal zedenmisdrijven en de sterke afkeer van de samenleving jegens zedendelinquenten, is het van belang om te onderzoeken of ze inderdaad een hoger risico vormen op herhaling dan niet-zedendelinquenten; of dit resulteert in een langere behandelduur, en wat de invloed van hun sociale netwerk hierbij is. De verwachting is dat zedendelinquenten een langere behandelduur hebben dan niet-zedendelinquenten (hypothese 1) en dat dit effect wordt versterkt als zedendelinquenten negatieve invloeden ervaren uit het antisociale netwerk (hypothese 2). Deze hypotheses zijn getest in een lineair statistisch model, met behulp van de dataset de levensgeschiedenis voor het TBS-index delict. De dataset bestaat uit 468 behandeldossiers van voormalige TBS-patiënten die tussen 1 januari 2009 en 31 december 2014 zijn ontslagen uit de tbs. Voor de vrouwen zijn alle dossiers meegenomen (n= 63), terwijl er voor de mannen een representatieve, gestratificeerde steekproef werd getrokken (n= 405) uit 659 dossiers. Deze studie vond ondersteuning voor de eerste hypothese. Het effect van het type delict op de behandelduur is negatief, relatief groot en significant. Dit impliceert dat zedendelinquenten een langere behandelduur hebben dan niet-zedendelinquenten. Verder is er geen bewijs gevonden voor hypothese 2. Het interactie-effect is relatief groot en negatief, dus het verschil in behandelduur tussen zedendelinquenten en niet-zedendelinquenten wordt groter als de voormalig tbs’er negatieve invloed ervaart vanuit het netwerk. Desondanks is het effect niet significant, waardoor de tweede hypothese niet aannemelijk is.

Item Type: Thesis (Bachelor)
Supervisor name: Spreen, M.
Degree programme: Sociology
Differentiation route: None [Bachelor Sociology]
Date Deposited: 04 Jul 2024 14:46
Last Modified: 04 Jul 2024 14:46
URI: http://gmwpublic.studenttheses.ub.rug.nl/id/eprint/3650

Actions (login required)

View Item View Item